(ควรอ่านก่อนดูรูป)


วันนี้มีเรื่...

(ควรอ่านก่อนดูรูป)


วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟังแหละ


คือเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาค่ะ

ช่าได้มีโอกาสไปเดินเล่นแถวคลองหลอด และได้แวะไปที่โรงเรียนวัดราชบพิธ โรงเรียนที่ช่าเคยเรียนที่นั่นอยู่ 2 ปีช่วง ม.1 และ ม.2

เดินไปเดินมาก็นึกถึงเรื่องที่ฝังใจมาตลอด 14 ปี นั่นคือความรักครั้งแรกของตัวเองกับเด็กผู้ชายห้องติดกันชื่อวรรษวีร์ เลยกลับบ้านมาตั้งสเตตัสในเฟสบุ๊ค


สเตตัสนั้นเขียนไว้ว่า


"ตอนนั้นที่โรงเรียนวัดราชบพิธ ช่าอยู่ ม.1 ห้อง 7 อีวรรษวีร์อยู่ 1/8 ห้องติดกัน ห้อง 1/8 เนี่ยเป็นห้องวิทย์ เวลาห้อง 1-7 เรียนวิทย์ห้อง 8 ก็ต้องย้ายขึ้นไปเรียนห้องนั้นๆ 1 คาบ คือนี่ยังจำโมเม้นที่ย้ายห้องแล้ววรรษวีร์เดินเข้ามา ฮีเป็นเด็กแว่นๆ ตัวสูงๆ ปากแดง คือโมเม้นนั้นรู้สึกมีความรักมาก แล้วนี่รักมากถึงขั้นทำทุกอย่างให้เค้าเห็นเราบ่อยๆ ชอบเดินผ่านห้อง เค้าตีปิงปองก็เดินเฉียดไปมา ตอนย้ายห้องก็ไปนั่งโต๊ะเค้า แอบดูชื่อเค้า เป็นหนักขนาดที่ว่าขากลับบ้าน เดินไปทางเดียวกับเค้า ขึ้นรถเมล์สายเหี้ยอะไรซักอย่างที่เค้าขึ้นโดยที่ไม่ใช่ทางเดียวกับบ้านกุเลยยย คือก็ขึ้นไป แล้วค่อยไปหาทางกลับเอาทีหลัง แล้วแต่ก่อนฮิตตัดสติกเกอร์ นี่ก็ตัดเป็นชื่อวรรษวีร์แปะไว้ที่ฝาบ้าน เล่นผีปากกาก็ถามว่าจะได้กับวรรษวีร์มั้ย โมเม้นนั้นคือมีแต่วรรษวีร์ๆๆ เป็นกะเทยเด็กที่โหดมาก

แต่พอขึ้น ม.2 ก็เริ่มไม่ค่อยเจอกัน เพราะนี่ไต่อันดับมาอยู่ห้อง 2 ส่วนฮีอยู่ห้อง 4 มั้งถ้าจำไม่ผิด แต่ทุกครั้งเวลาเดินสวนกันก็จะเขิน แอบมอง และมักมโนว่าเค้ามองเราตอบเสมอ อีดอก 555 จนกระทั่งจบ ม.2 นี่ก็ย้ายกลับมายอแซฟ ส่วนวรรษวีร์ได้ข่าวว่าจบ ม.3 ก็ออกไปเรียนสายอาชีพ และจากวันนั้น 14 ปีก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่คือต้องยอมรับจริงๆ ว่าเป็นเพียงคนเดียวในราชบพิธ ที่ยังจำชื่อจริงและเขียนถูกจนถึงปัจจุบัน

ปัจจุบันแม่งมีเมียมีลูกไปแล้วมั้ง แต่ยังอยากเจอเสมอ คิดว่ามันอาจจะเคยเห็นนี่จากในเฟสบ้าง แต่คงไม่รุว่าเป็นนี่ว่ะ 5555"


GTH ไหมล่ะ 555


หลังจากโพสสเตตัสนี้ซักพัก ก็มีหลายคนอยากตามหาวรรษวีร์ให้เจอ ซึ่งช่าก็คิดว่าเออช่วยหาให้หน่อยเหอะ คือตอนนี้ไม่ได้ชอบแล้ว แต่อยากรู้จริงๆว่าตอนนี้ชีวิตฮีเป็นแบบไหน ฮีสบายดีมั้ย ตอนนี้หน้าตาฮีเป็นยังไง และฮีจำช่าได้รึเปล่า

ประมาณบ่ายวันรุ่งขึ้น ก็มีคอมเม้นนึงเด้งขึ้นมาในสเตตัสว่า

"แอบนั่งอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืน สักตีสอง มันเป็นฟิลที่แบบว่าแปลกมาก คือที่เห็นเพราะเพื่อนไปกดไลค์ไว้แล้วมันเด้งที่หน้าของผม แวบแรกที่เห็นนึกในใจใครวะชื่อแม่งเหมือนผมเลย แปลกดีชื่อเราว่าแปลกแล้วนะแต่ดันมีคนชื่อเหมือนอีก เลยกดเข้าไปอ่านจ๊ากกกกกกกกกก นี้มันเรานี้หว่าขุ่นพระ อ่านแล้วก็อดอมยิ้มไว้ไม่ได้มันแปลกดีนะที่คนธรรมดาๆใช้ชีวิตไปวันๆ จะมีคนอยากตามหาขนาดนี้"


ซึ่งมันเป็นฮีจริงๆว่ะ


คือนาทีนั้นก็บอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกว่ามันดีใจ เขินอาย คันคะเยอ หรืออะไรยังไง 555 แต่ที่รู้ๆคือฟิลระทึกฤดีมาก เหมือนได้กลับไปเจอเพื่อนเก่า พอเห็นเฟสฮีช่าก็แอทเฟรนไป คุยเม้ามอยถามไถ่ลำไยกันไปตามเรื่อง ช่าก็ถามไปในสิ่งที่อยากรู้ ชีวิตเป็นไง ทำงานอะไร มีเมียรึยัง?(ฮีมีแฟนแล้ว....เป็นนี...me/เบ้ปาก)

แต่เรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องรองว่ะ เพราะสำหรับช่า....เรื่องของวรรษวีร์มันมีอะไรมากกว่านั้น

หลายคนอาจจะมีเรื่องราวในวัยเด็กกับใครซักคน คือมันต้องมีอย่างน้อยคนนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าทำไมวะ?...ไม่ว่าจะผ่านไปกี่สิบปี กุก็จำเรื่องของคนนี้ในช่วงเวลานี้ได้อยู่คนเดียว และมันมีอะไรบางอย่างที่เรารู้สึกว่ามันยังติดค้าง มันไม่ไม่ Complete ในชีวิตช่วงนั้น


สำหรับช่าคืออีเด็กแว่นคนนี้


เพราะนอกจากวรรษวีร์จะเป็นฟิลแฟนฉันของช่าแล้ว ฮียังสร้างความติดค้างบางอย่าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ช่าติดค้างมาตลอด 14 ปี และเป็น Mission หนึ่งในชีวิตตุ๊ดที่ต้องทำให้สำเร็จ

และเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ช่าก็จัดการกับ Mission นี้จนเสร็จเรียบร้อย ถึงจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยซักนิด แต่ก็ถือว่าเป็น Mission ที่เติมเต็มเรื่องราวในวัยเด็กได้จนสมบูรณ์



และ Mission ของช่าก็คือ....




(อ้าวดูในรูปสิ...555)



พวกเธอถ้ามีอะไรติดค้างกับใคร ก็พยายามหาเค้าให้เจอแล้วทำมันให้สำเร็จนะ เดี๋ยวนี้แม่งหากันง่ายจะตาย 555


รัก

ช่า บันทึกของตุ๊ด


Ps1.สรุปว่าแฟนฮี ก็คือแฟนเพจของช่า
Ps2. ฮีเป็นผู้ชายนะ คือเป็นมาแต่แรก ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกัน
Ps3. สำหรับคนที่จะเผือกไปหาหน้า วว ก็เผือกได้ 555 เพราะฮีดูเป็นคนสบายๆ และยังมาเปิดตัวด้วยตัวเองในเฟสของช่า แต่อยากให้เผือกกันเอง อย่าเปิดวาร์ปหรือเอารูปเค้ามาโพสในนี้ เกรงใจเค้า
Ps4. นอกจากฮีจะมาเม้นเองในนี้อีกรอบ 555

---